زنگ خطر برای ایران به صدا درآمد / ایران به قطر می‌بازد؟
میدان گازی پارس‌جنوبی بین ایران و قطر مشترک است و هریک از این دو کشور بسته به توانایی تکنولوژی که دارد می‌تواند از این میدان گازبرداشت کرده و از طریق خط‌لوله یا کشتی‌هایLNG بفروشد.
خبر رسیده که قطر سفارش ساخت ۱۰۰ کشتی LNG را به کره‌جنوبی داده که می‌تواند نشانه روشنی از برنامه‌ریزی قطر برای توسعه برنامه صادرات گاز از راه دریایی باشد.
در این شرایط ایران که شریک قطر در میدان گازی پارس‌جنوبی است می‌بایست به سرعت برای افزایش برداشت و صادرات از این میدان وارد عمل شود تا از به بار آمدن ضرر و زیان جلوگیری کند.
خبرهای رسیده نشان می‌دهد که شرکت قطر پترولیوم توافق‌نامه‌هایی به ارزش ۱۹,۲۳ میلیارد دلار با سه شرکت کشتی‌سازی بزرگ کره‌جنوبی برای ساخت بیش از ۱۰۰ کشتی ال.ان.جی امضا کرده است. مدیرعامل قطر پترولیوم آن را بزرگ‌ترین برنامه ساخت کشتی ال.ان.جی در تاریخ این کشور توصیف کرده است، این سه شرکت بخش عمده‌ای از ظرفیت ساخت کشتی ال.ان.جی خود را تا سال۲۰۲۷ به شرکت قطر پترولیوم اختصاص خواهند داد. قطر پترولیوم که بزرگ‌ترین تولیدکننده LNG در جهان است، به دنبال افزایش تولید سالانه از ۷۷میلیون تن فعلی به ۱۲۶ میلیون تن تا‌سال ۲۰۲۷ است.
مرتضی بهروزی فر، کارشناس انرژی دراین‌باره به خبرگزاری ایلنا گفت: «قطر پترولیوم دنبال سرمایه‌گذاری برای توسعه ظرفیت تولید ال.ان.جی از ۷۷میلیون تن به حدود ۱۲۶میلیون تن در‌سال است. آنچه مسلم است اینکه برداشت گاز برای توسعه ترمینال‌های ال.ان.جی از میدان مشترک با ایران در پارس‌جنوبی خواهد بود و با توجه به اینکه حوزه مشترک است و هر کس برداشت نکند ضرر کرده، اکنون برداشت ایران از این حوزه از قطر بیشتر است اما مسلما برنامه این کشور این است که افزایش تولید داشته باشد.»
او درباره حضور قطر در بازار گاز توضیح داد: «قطر با پشتوانه کنونی برداشت ۷۷میلیون تنی قدرت بزرگ‌تری (نسبت به ایران) در بازار خواهد بود و هر قدر توسعه ظرفیت داشته باشد مسلما جایی را برای ورودی‌های بعدی که ایران یکی از ورودی‌های احتمالی می‌تواند باشد، باقی نمی‌گذارد. حتی اگر وضع ایران به لحاظ سیاسی و ارتباط بین‌الملل روبراه شود و با دنیا ارتباط داشته باشد، مسلما باز هم اوضاع سختی خواهد داشت.»
بهروزی‌فر با تأکید بر اینکه انتقال گاز برای فروش از طریق لوله به‌صرفه نیست، گفت: «برای انتقال گاز با خط لوله محدودیت مسافت وجود دارد، حداقل از ۴هزار کیلومتر به بعد عملا انتقال اقتصادی نیست، اگر بخواهیم به اروپا صادرات داشته باشیم مسلما با ال.ان.جی راحت‌تر از خط لوله است ولی اگر ارتباطات بین‌المللی نداشته باشیم تحت هر شرایطی انتقال با خط لوله هم دچار مشکل می‌شود یا در موضوع پاکستان به دلیل اختلافات هند و پاکستان تحت هیچ شرایطی امکان صادرات به هند نخواهیم داشت و تقریبا دور از ذهن است.»
