تکریم ارباب رجوع یا تحقیر ارباب رجوع؟!!!

 خبر شهر – پرویز امینی_ پیشاپیش از آن دسته کارمندان شریفی که جزو گروههای یاد شده ذیل نیستند و خالصانه به خلق خدا خدمت میکنند و اتفاقا برای کسب روزی حلال خیلی هم وسواس و دقت دارند، عذر خواهی میکنم. این قشر زحمتکش و پاک بدانند که علیرغم وجود برخی خار در دور و برشان، چیزی از گل بودن آنها کم نمیشود و این عزیزان همیشه برای مردم قابل احترام بوده و هستند.

اما در این مقال، روی سخن ما با آن دسته کارکنان ادارات و دستگاه هایی است که برای انجام وظایف قانونی و شرعی خود کوتاهی می کنند و با ارباب رجوع برخوردی ناشایست دارند.

بر تابلوی اعلانات ادارات و دستگاههای مختلف و حتی بر دیوار دوایر و دفاتر آن عناوین زیبایی از اجرای هرچه بهتر طرح تکریم ارباب رجوع به چشم می خورد که ظاهرا بر اساس آن، کلیه نیروها و پرسنل اداره مذکور، خود را موظف به رعایت منشور”طرح تکریم ارباب رجوع” می دانند. طرحی که به قول فوتبالی ها روی کاغذ ستودنی است اما همین که به مرحله اجرا می رسد، نه تنها رعایت نمی شود بلکه متأسفانه در جهت عکس آن نیز مواردی مشاهده می گردد.

این مجموعه ها علیرغم اینکه محل کار خود را مملو از شعارهای این طرح کرده اند، مشاهده می شود که هرگز برای پذیرش و آسایش ارباب رجوع، برنامه و امکاناتی تدارک ندیده اند و ارباب رجوع مجبور است درخواست و پیگیریهای خود را حتی برای یک ساعت هم بطور ایستاده دنبال کند و جالب است که بیشتر دستگاههای مذکور پا را از این هم فراتر گذارده و میان کارمند خود و ارباب رجوع، قطعه شیشه ای با یک برش ۱۰ سانتی هلالی نصب کرده اند و ارباب رجوع بیچاره برای آنکه صدای کارمند محترم را از آنطرف شیشه بشنود، مجبور است تا کمر خم شده و گوش همیشه شنوای خود را داخل آن برش شیشه ای کند تا شاید فقط موفق به شنیدن گردد. آیا قبول دارید که وقتی ارباب رجوع مجبور باشد برای پیگیری کار خود، همانند کمان خم شود تا شاید بتواند صدای کم جان و بعضاً بداخلاق شما را بشنود، او را وادار به تعظیم کرده اید؟ آیا تا بحال خود و خانواده تان آنطرف شیشه قرار گرفته و مجبور به تعظیم اجباری شده اید؟

علی ایحال من و شما خوب میدانیم که در برخی ادارات این شهرستان، فرهنگ تکریم ارباب رجوع به فرهنگ تحقیر ارباب رجوع و فرهنگ رفع مشکل به فرهنگ دفع مشکل تغییر داده شده است.کسی هم که از حقش دفاع نمیکند. چرا؟ “چون آخه بابا این کارمند آشنامونه – اون یکی داماد خاله همسایمونه، این یکی عروس بقال سر کوچه مونه و از همه بدتر، اگر یه کلمه حرف بزنم باهام لج میکنه و کارم حالا حالاها راه نمیفته!“

آشنا بودن اکثر کارمندان با مردم، تا کی باید باعث شود که حق ارباب رجوع ضایع شود؟ این قدرت لایتناهی، یعنی له کردن مراجعین را چه کسی به کارمندانی از این دست اعطا کرده است؟ چرا کارمندان ادارات فکر میکنند که فقط وقت آنهاست که ارزش دارد و نباید با صحبتهای مراجعه کننده تلف شود تا ایشان بتوانند با خیالی آسوده تر، گیم روی مانیتور رایانه شان را به مرحله بعد ببرند؟

شایان ذکر است، هر فرد به عنوان یک شهر وند، حق دارد وقتی به اداره ای مراجعه میکند و درخواست کالا یا خدماتی را دارد، اگر خواسته اش معقول و قانونی و مربوط به آن اداره باشد، بدون فوت وقت و در نهایت احترام انجام شود. دلیلش هم واضح است : “کارمند آن اداره کارش همین است و برای انجام آن حقوق میگیرد و تشویق میشود و پاداش و ترفیع مقام میگیرد و هزار و یک مزایای منقول و غیر منقول دیگر! من هم به سهم خودم دارم مالیات میدهم و حقوق وی از منبعی تامین میشود که من در آن سهم دارم.”

سوال اساسی از خوانندگان گرامی اینجاست که آیا اگر کسی وارد خانه شما شود و فرش شما را بدزدد، ساکت می مانید؟ اگر ساکت می مانید که خواندن ادامه این متن را بی خیال شوید. ولی اگر جواب منفی است، یک سوال زیر بنایی برای من پیش میاد:ما را چه شده است که برای کاری به اداره ای مراجعه میکنیم و وقتی با صندلی خالی کارمندی که کار ما دست اوست مواجه میشویم و همکارش بدون اینکه سرش را از روی LCD موبایلش بلند کند با آرامش تمام می گوید: نیستن، رفتن بیرون از اداره، مرخصی هستند، اطلاعی ندارم و یا جملاتی تو همین مایه ها، اصلا خم بر ابرو نمی آوریم و اعتراضی نمی کنیم؟

و اما عکس العمل ما در این مواقع چه باید باشد ؟

بله دوستان. بعضا و اگر اغراق نکنم، تقریبا هیچکدام از ما جرات نمیکنیم بگوییم:” ایشون تو ساعت اداری که باید کار من و امثال من رو انجام بدن، چرا باید برن خرید از ۴ شنبه بازار؟

و اصل بحث اینجاست که در حقیقت شما باید برای وقت و شان خودتان ارزش قائل باشید و در صورت احمال آن کارمند، از مقام بالا دست در آن واحد بخواهید که به کار شما رسیدگی گردد. اگر نشد، سراغ رئیس بروید و از عواقبش نترسید. چون از آنجایی که هیچ کارمندی در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نمی تواند مانعی برای کار قانونی شما بتراشد، در این موارد سکوت شما در قبال آن کارمند متخلف، به منزله این است که دارید به خودتان، فرزندانتان و به شهر، وطن و حتی فرهنگتان خیانت می کنید. بنابراین اگر حتی رفتید پیش رئیس یا مسئول اداره و آنجا هم جواب سربالا شنیدید، باز هم کوتاه نیایید و مراتب شکایت خود از کارمند و حتی رئیس سرکش آن اداره را به مسئولین شهر و شهرستان ارجاع دهید.

خلاصه اینکه یک نامه تنظیم کنید و به فرماندار برسانید. خوشبختانه ملاقات ایشان مشکل نیست و معمولا هم دستورات قاطع و کارساز می دهند.

و اما جناب فرماندار

که اتفاقا دوستتان داریم و به صلابت شما در رسیدگی به مشکلات شهروندان هم واقفیم، اگر شما زمانی این مطلب را خواندید، بدانید مردم از برخورد برخی کارمندان و مرخصی های وقت و بی وقت و عدم حضور در محل کار ایشان که بابت آن حقوق و اضافه کار و حتی جمعه کاری دریافت می کنند و همچنین بروکراسی اداری حاکم بر برخی دستگاههای این شهرستان ناراضی هستند .

فرماندار عزیز واقف باشید، جلسات مکرر در ادارات، آنهم در ساعات اداری که بعضا ساعتها بطول می انجامد، پدر ارباب رجوع را درآورده است.

چرا باید این جلسات فرسایشی، غالبا باید بعد از صبحانه شروع شوند و دقیقا تا وقت ناهار ادامه یابند؟ و اصلا چرا برگزاری چنین جلساتی که آقایان بابت آن حق الجلسه هم می گیرند، به بعد از ساعت اداری موکول نمیشود؟

چرا وقتی مدیر اداره ای راسا در جلسه حضور دارد، کسی به عنوان جانشین (حتی با حداقل اختیارات) نیست تا به امور ارباب رجوع رسیدگی کند؟چرا گفتن عبارت “برو فردا بیا” اینقدر برای کارمندان راحت شده است؟چرا طرح تکریم ارباب رجوع در برخی ادارات، به تحقیر ارباب رجوع تبدیل شده و حتی کارمندان معمولی آن دستگاه هم با مردم مثل نوکر پدرانشان رفتار میکنند؟چرا کارمند سرکشی که ناحق بودنش هم برای مدیر مجموعه محرز می شود، امروز دوباره سر همان میز تشریف دارد و البته با یک نیشخند به ارباب رجوع دیروزی؟

فی الواقع چه چیز باعث شده است که این حریم امن برای برخی کارمندان ادارات ایجاد شود تا ارباب رجوع را مثل توپ پاسکاری کنند و ککشان هم نگزد؟چرا وقتی ارباب رجوع بینوا، به نحوه اشتباه انجام کار کارمند یک اداره اعتراض میکند، همه آن اداره متحد میشوند که کلا کارش را گره بزنند و برایش خط و نشان بکشند؟ چرا…؟

این چراها و صدها علامت سوال دیگر درد دلی است که فکر و اندیشه شهروندان را می آزارند و آرزوی همیشگی ایشان است تا مسئولین نظارتی شهرستان، با عزمی جدی تر پا در عرصه گذارده و در راستای اجرای عینی و عملی طرح تکریم ارباب رجوع، با متخلفان امر برخوردی جهادی داشته باشند.

به امید روزی که این طرح از حباب شعارگونه خارج شده و قالبی عملی به خود بگیرد تا شهروندان به آرزوی دیرینه خود برسند.

در پایان بازهم به آن دسته دیگر از کارکنان شریف ادارات و مجموعه های شهرستان که از صمیم قلب و صادقانه تلاش می کنند، عرض خداقوت داریم و به احترام این عزیزان، کلاه از سر برمی داریم.