«علمدار سپاه ظهور» تقدیم به حضرت سید علی خامنه‌ای ولی امر مسلمین جهان و منتظران ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف

ای خراسانی علم بر دوشِ ما – ساقیِ جامِ شهادت نوشِ ما

ای امام و رهبر آلاله‌ها – ای خمار چشم مستت ژاله‌ها

لشکر عشاق بنشسته بَرَت –آن سپاهی مالکانِ اَشترت

تا سخن‌گویی بر آنان نور را  – کربلایِ عشق و شوق و شور را

تا دهی آیینه‌های دل جلا – فاش‌سازی سِرّ سرخ کربلا

ای ز رُخسارِ تو نورِ حق جلی – حیدر کرّارِ ما، سید علی

ساقیِ میخانۀِ عشق و ولا  –  از لبت جاری شرابِ کربلا

نوشِمان دِه از مِیِ گلگون خویش  –  مستمان کن رهبر آزاده کیش

اِذنمان دِه، سر به دارانَت شویم – مستِ عطرِ نابِ بارانَت شویم

رمز یا زهرا بِبَر جانا به لب –  اِذن و فرمان دِه به فتحِ  بَر حلب

دِه علم بر دوشمان ای پیر عشق – تا بگیریمت حلب را چون دمشق

ای که بر دل داغِ خان طومان تو را – داده رنج و درد بی‌پایان تو را

بر غمِ پنهان به چشمانت قسم – بر تنِ خونین یارانت قسم

بر به خون خفته شهیدانت قسم  –  نیمه‌شب را چشم گریانت قسم

جانِ آن بانویِ سیلی خورده رو –  ما حلب را پس بگیریم از عدو

تار و مار این خصمِ جَراره کنیم  – بند و زنجیرِ حلب پاره کنیم

غم مخور ای پیرِ حیدر روی ما – کُن حسابِ دیگری بر روی ما

با ولی سودای عماری کنیم  – با سلیمانی علمداری کنیم

ما حلب را شعله باران می‌کنیم – انتقامِ خونِ یاران می‌کنیم

ذوالفقار از خون داعش تر کنیم  –  داعشی را خاک و خاکستر کنیم

اِی خراسانی، علمدارِ ظهور – شیعه را اِی مایۀِ فخر و غرور

ای دلِ زینب شده راضی تو را –  ما مهیاییم جانبازی تو را

اِذنمان ده تا جهان گیری کنیم – ریشه‌کَن این قوم تکفیری کنیم

باغبانِ باغِ یاس و اطلسی  – اِی که حالِ شیعه را دلواپسی

ای به دستانِ تو رقصان ذوالفقار – ای حسینی زادۀ حیدر تبار

ای که آتش می‌چکد از میغِ تو – ای یهودا خورده زخم از تیغِ تو

ای هُمای کرده منزل اوج قاف  –  یک‌تنه با آل سفیان در مَصاف

ای عصایت نیل را از هم شکاف  –  کِش برون تیغ دودم را از غلاف

سَر زَن از این قومِ خون‌آلوده دست – از میِ کُفر و تَفرعُن گشته مست

مَحرم زهرا به آه و رنج و اشک – در کفَت تیغ و علم‌داری و مشک

ای کلامت چشمۀِ تکبیر ما – آفتاب و شمسِ عالم‌گیر ما

سرو قد و لاله رویی، پیرِ ما – عاشقانه می‌کنی تدبیر ما

عاشقان را اِی تو پیرِ دل جوان – چشم بد دور از تو ای سرو روان

ای رُخَت آیینۀ حیدر نما – کربلایِ عاشقی را رهنما

کوریِ چشم یزیدان زمان – رهبرا؛ چون کوه پابرجا بمان

خارِ چشمانِ مُلوک خودفروش – همچونان دریای طوفانی، خروش

بادۀِ غیرت به خُم جوشان تو را – لشکر عُشاق مدهوشان تو را

ای پناه و پشت زینب در دمشق  – نقش یا زهرا نما سَربندِ عشق

مِی بنوشان از خُم مختارمان – تا نمایی مست و آتشبارمان

لب ز لب واکن به پا طوفان نما  – عاشقان را اِذن تَرکِ جان نما

دِه به دستان سلیمانی علم – ذوالفقارِ حیدری، تیغ دودَم

کُن روان لشکر به‌سوی شهر عشق – مرقد غمبار زینب در دمشق

نور جاری کُن ز لب‌هایت ولی  – اِذن رفتن دِه به ما سید علی

کرده بر تن رخت اِحرامیم ما –  بی‌قرارِ رفتنِ شامیم ما

ما شهادت را طلب داریم، یار – شوقِ رفتن بر حلب داریم، یار

راهمان را سد مکن ای پیر عشق  –  اِذنِمان دِه رفتنِ جنگِ دمشق

جانِ زهرا مادر غم پروَرت  – جانِ آن آلاله‌های پرپرت

سینه هامان گشته لبریز از طلب  –  تا بگیریم از سعودی‌ها حلب

داغِ خان طومان به دل‌ها کُشتمان  – کرده خَم این بار مِحنت پُشتمان

شیعه را خون در رگ از غیرت به جوش –  می‌رسد از کربلا بانگِ سروش:

شیعه تشنه بر وفایِ عهدی است  – عصر زیبای ظهور مهدی است

رهبر و پیر خراسانیِ ما  –  ای تو نوحِ قلب طوفانیِ ما

جان زهرایِ زِ غم قامت کمان  – تا ظهور حضرت مهدی بمان

بیرقِ این انقلابِ غرقه نور – دِه به دستانِ علمدارِ ظهور

بیرقِ سبزِ ظهور اِی در کَفَت – عاشقانِ فاطمه صف در صفت

ای جلودارِ سپاهِ شور و شِین –  ای به رگ جاری تو را خونِ حسین (ع)

ای نسب آورده از آلِ عبا  –  از نفس‌های تو عطرآگین صبا

جانشینِ بر علیِ مرتضی  –  لب ز لب واکُن معطر کن فضا

جان ما را دِه جلا با یک‌کلام  –  «دشمنِ زهرا بگیرید انتقام»

او که زد سیلی به‌صورت یاسِ را   –  او که تَن گلگونه کرد عباس را

هان بگیرید انتقامش را به عشق – در حلب، رقه، فلوجه تا دمشق

کرده کَر این بانگِ زهرایی جهان – یا لثاراتَ الحُسین، اِی عاشقان

لشکرِ عُشاق زهرا، رو به حاج –  تا بگیریم اهرمن را تخت و تاج

همچو لوکی گشته عالم مستِ مست – عصر موعود ظهورِ مهدی اَست

به امید ظهور حضرت یار …

نیمه‌شب ۱۶ شعبان المعظم ۱۴۳۷

منصور نظری