به گزارش خبرگزاری خبرشهر، علی‌اکبر عباسی، اظهار کرد: قبیله پیامبر (ص) مهمترین قبیله در میان قبایل شمالی و جنوبی عرب بود. از میان طایفه‌های قریش نیز دو طایفه بنی‌امیه و بنی‌هاشم از مهمترین طایفه‌ها بودند، زیرا جد آنها، قصی ابن کلاب، قریش را قدرتمند و از حالت بدوی خارج کرده و باعث شده بود که قریش اهل حرم و کلیددار کعبه شوند. اعتبار و منزلت داشتن در قریش وابستگی تامی با نسبت داشتن با قصی ابن کلاب داشت. بنابراین پیامبر اسلام (ص) در خانواده معتبر و مشهوری به دنیا آمدند که نزد مردم مشروعیت داشتند، اما با این وجود با سختی و مشقت فراوان زندگی کردند.
او ادامه داد: پیامبر اسلام (ص) در بدو تولد، پدر خود و در دوران کودکی نیز مادر و پدربزرگ‌شان را از دست دادند. شرایط برای‌شان سخت شد و مجبور شدند تحت سرپرستی عموی تنی خود یعنی ابوطالب که با وجود نجیب‌زادگی وضع اقتصادی مناسب و هوش تجاری نداشت و تنگ‌دست بود، زندگی کنند. به همین دلیل، به تعبیر امروز با وجود اشراف‌زاده بودن، در پر قو بزرگ نشدند. قرآن نیز به این مسئله اشاره کرده که پیامبر اسلام (ص) یتیم بودند و خداوند به ایشان پناه داد تا ایشان نیز به یتیمان پناه دهد. بنابراین حضرت محمد (ص) از ۸ تا ۲۵ سالگی، در خانه یکی از عموهای خود که برخلاف سایر عموها تنگ‌دست بود، زندگی کردند. البته ابوطالب نیز از بزرگان قریش بود، اما ثروتمند نبود. به همین دلیل پیامبر (ص) وقتی شاهد تنگ‌دستی عموی خود بود، از همان کودکی و نوجوانی مشغول کار شد و برای مردم چوپانی می‌کرد.
این عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان درباره وضعیت مالی ابوطالب، سرپرست پیامبر(ص) در دوران کودکی، بیان کرد: در آن دوره که بزرگان قبایل، چند زن را به همسری می‌گرفتند، ابوطالب تک همسر بود و تا آخر عمر به علت فقر و تنگ‌دستی همسر دیگری نداشت، زیرا سیر کردن شکم همین یک زن و فرزندانش نیز برای او مشکل بود. این سختی‌ها باعث شدند که پیامبر اسلام (ص) از یک انسان اشراف‌زاده، به یک انسان خودساخته تبدیل شوند. ایشان در دوران نوجوانی و شکل‌گیری شخصیت، زندگی پر زحمتی داشتند و این رنج‌ها تا زمانی که ایشان در ۲۵ ساگی با بانوی متمولی به نام خدیجه (س) آشنا شدند، ادامه داشت.
تربیت در دامان ابوطالب و فاطمه بنت اسد
عباسی با تاکید بر اینکه پیامبر (ص) در دامان فاطمه بنت اسد بزرگ و تربیت شدند و ایشان را بسیار دوست می‌داشتند و حتی بیش از مادر خود او را تکریم می‌کردند، گفت: حضرت حتی پس از رحلت فاطمه بنت اسد، در قبر او دراز کشیدند و پیراهن خود را کفن او قرار دادند. صحابه از ایشان علت این تکریم را پرسیدند و پیامبر پاسخ دادند که فاطمه واقعاً برای من همچون مادر بود و غذاهایی که در خانه خود نداشت، از فرزندان خود دریغ می‌کرد، ولی من را با آن سیر می‌کرد. این محبت‌ها در شرایطی بود که هیچ کسی نمی‌دانست که محمد قرار است روزی پیامبر و فرد قدرتمندی شود. فاطمه به این فرزند یتیم در فقر و نداری به خوبی رسیدگی می‌کرد. شاید شهرت حضرت محمد (ص) با عنوان پیامبر مهربانی‌ها به‌خاطر تربیت پرمهر ابوطالب و فاطمه بنت اسد باشد.