الهه منصوریان” از پرافتخارترین ووشوکاران ایران است که چندین مدال رنگارنگ از مسابقات جهانی، بازی‌های آسیایی و قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد. ووشوکاری که چند سالی است در مسابقات حرفه‌ای هم به میدان می‌رود.
او که هدایت تیم ووشوی جوانان ایران (ساندای دختران) را هم برعهده دارد در گفت‌وگو با ایرنا در خصوص مسائل مختلف صحبت کرد که در زیر می‌خوانید:
از عملکرد خوب تیم جوانان در مسابقات جهانی ووشو شروع کنیم.
به توجه به مدت زمانی که در اختیار داشتم، بهترین فرصت بود که به تیم ملی خدمت کرده و دِینم را به ووشو ادا کنم.
نتایج تیم خود را چگونه دیدید؟
سه نماینده در ساندای دختران داشتیم که دو طلا و یک نقره گرفتیم که یک طلا با شکست دادن نماینده چین بود. آخرین بار خودم یک چینی را برده بودم و اکنون شاگردم به این مهم رسید. حتی کیانا بیابانی که به چین باخت، سه راند مبارزه کرد که مساوی شد و در نهایت حریف چینی با اختلاف وزن کمتر، برنده اعلام شد. من از نتایج تیم راضی هستم.
شما در رده باشگاهی سابقه مربیگری دارید. حضور در تیم جوانان چگونه بود؟
واقعا سخت بود. مسابقات سطح بالایی داشت و نگه داشتن ورزشکار این رده سنی در اوج دشوار است. باید آنان را از استرس دور کرد و مدام سر وزن باشند. فکر می‌کنم تجربه گران‌بهایی برای آینده مربیگری‌ام بود.
برای دوران قهرمانی، چقدر روی بازی‌های آسیایی حساب کرده‌اید؟
بازی‌های آسیایی آخرین حضورم در تیم ملی ووشو خواهد بود. البته اگر این رویداد برگزار شود. من همیشه چند ماه از سال در چین زندگی می‌کنم و اکنون فکر نمی‌کنم چینی‌ها بازی‌های آسیایی را برگزار کنند. در هر صورت این مسابقات، آخرین حضورم است.
پس از آن به صورت رسمی وارد مبارزات حرفه‌ای می‌شوید؟
چند مبارزه حرفه‌ای انجام داده‌ام. سال گذشته با سازمان گلوری (سازمان مبارزات حرفه‌ای هلند) قرارداد بستم اما نشد که کارم را آنجا شروع کنیم. اکنون دوباره به من پیشنهاد داده‌اند و آماده حضورم در آنجا هستم. من برای زندگی‌ام باید تصمیمی می‌گرفتم و اکنون باشگاه‌داری می‌کنم و همراه آن در مبارزات حرفه‌ای هم خواهم بود.
زمانی وارد ووشو شدید که رشته شناخته شده‌ای نبود اما اکنون شرایط متفاوت است. از این انتخاب راضی هستید؟
قطعا راضی هستم. وقتی به ووشو آمدیم کسی آن را نمی‌شناخت و هیچ پولی هم در آن نبود. با تلاش مسئولان فدراسیون، مربیان و ورزشکاران؛ ووشو به اینجا رسید و اکنون از بهترین رشته‌های ایران است. در بازی‌های آسیایی هم همواره عملکردی عالی دارد. من به هرجا رسیده‌ام از لطف مردم بوده و این مهم را فراموش نمی کنم.
ولی چند مرتبه در آستانه آسیب دیدگی‌های وحشتناکی بودید؟
(با خنده) ممنون که یادتان مانده است. دقیقا همین است. یک بار چیزی نمانده بود بینایی خود را از دست بدهم و یک مرتبه نیز کتفم را داشتم از دست می‌دادم. البته اینها مزه ورزش حرفه‌ای است. من با ووشو با همه سختی‌ها زندگی کردم.
شما علاقه خاصی به فوتبال دارید. طرفدار چه تیمی در جام‌جهانی بودید؟
در نسل ما همه طرفدار مسی یا رونالدو بودند. من واقعا دوست داشتم آرژانتین قهرمان شود تا لیونل مسی به حقش برسد.
عملکرد تیم ملی ایران چگونه بود؟
بهترین بازیکنان را داشتیم اما واقعیت این است که نتیجه اصلا خوب نبود و تیم عملکرد همیشگی را نداشت.
*از تفاوتی که بین فوتبالیست‌ها با سایر رشته ها گذاشته می‌شود ناراحت نیستید؟
ببینید اگر قرار است حواله خودرو، یا هر چیز دیگری بدهند، باید برای همه ورزشکاران باشد. نوش جان فوتبالیست‌ها هر چه می‌گیرند اما بقیه نباید فراموش شوند. مگر قهرمانان کشتی یا سایر رشته‌های موفق، کم زحمت می‌کشند. امیدوارم همه یه یک چشم دیده شوند.