امیلی هابر سفیر آلمان در آمریکا به ریا نووستی گفت: در نتیجه راه اندازی مکانیزم ماشه ایران، ممکن است کشورهای سه گانه اروپا به شورای امنیت سازمان ملل مراجعه کنند اما این هدف آنها نیست.
این دیپلمات گفت: مرحله بعدی ممکن است سازمان ملل متحد باشد، اما اهداف ما متفاوت است. ما می خواهیم راه حلی برای مشکلات پیدا کنیم.
در ۱۴ ژانویه، آلمان، فرانسه و انگلیس اعلام کردند، که به دلیل امتناع تهران از اجرای بخشی از تعهدات خود طبق این سند، سازوکار حل اختلاف برای توافق هسته ای با ایران را شروع می کنند. اروپایی ها مدتی در مورد تصویب این اقدام بحث کردند، اما تصمیم گرفتند این اقدام را تنها پس از آن انجام دهند که ایران بار دیگر از برخی تعهدات مربوط به این توافق خودداری کند. یعنی، در اوایل ژانویه سال ۲۰۲۰، زمانیکه ایران از رد محدودیت ها در تعداد سانتریفیوژها خبر داد.
قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل مکانیزمی را برای بازیابی تحریم ها فراهم می کند، که اگر یکی از طرفین توافق در نظر داشته باشد که ایران به تعهدات خود در قبال آن عمل نمی کند.
با این حال، احیای رژیم تحریم ها فقط با روشی امکان پذیر است که هنگام بررسی موضوع در کمیسیون مشترک، مستلزم ارائه استدلال های سنگین است. اگر اختلاف هنوز برطرف نشده باشد، طرفین توافق می توانند اعلام کنند که شرایط آن در جلسه کمسیون مشترک رعایت نشده است و پس از مدت زمانی مشخص، به شورای امنیت سازمان ملل درباره نقض برنامه جامع اقدام مشترک اطلاع دهند.
پس از آن شورای امنیت باید بر تمدید رژیم برای رفع تحریم ها علیه تهران رای دهد و اگر پس از ۳۰ روز تصمیمی اتخاذ نشود، تمام مجازات های شورای امنیت سازمان ملل احیا می شود.
مسکو قبلاً تصمیم اروپا را گامی خطرناک خواند که می تواند به سقوط کنترل نشده توافق هسته ای منجر شود.