نیویورک تایمز می نویسد: کاخ سفید دستور داده است بودجه ۴ میلیارد دلاری که کنگره آن را برای توسعه بهداشت جهانی، ماموریت های صلح بانی سازمان ملل و سایر کمک های خارجی تخصیص داده است، مسدود (فریز ) شود.
اگر تا پایان سال مالی جاری که ۳۰ سپتامبر ( ۸ مهر) است ، قانونگذاران نتوانند بر این روند پیچیده قانونگذاری فایق آیند و دستور رئیس جمهور در مورد مصوبه مذکور را ملغی نکنند، آنگاه آمریکا هیچ کمکی به اجرای طرحهای جهانی؛ مبارزه با تب ” ایبولا “، گسترش ثبات در آفریقا، جلوگیری از گرایش جوانان به سمت افراط گرایی بوسیله اشتغالزایی برای جوانان در کشورهای آسیب پذیری همچون اردن نخواهد کرد.
روزنامه آمریکایی با اشاره به اینکه آمریکا در حال کاهش سطح تعهدات خود در عرصه جهانی است ؛ نوشت : دونالد ترامپ رئیس جمهوری ، دستگاه دیپلماسی کشور را زیر و رو کرده است. اگر کنگره جلویش را نگرفته بود؛ او این بدنه را ۳۰ درصد کوچک می کرد.
البته این روند مربوط به امروز نیست. چندین دهه است که تمام روسای جمهور دموکرات و جمهوریخواه تمامی تلاش شان را بر افزودن بر قدرت نظامی کشور گذارده اند .
براساس این گزارش ؛ بودجه دفاعی آمریکا بیشتر از نصف مخارج احتیاطی فدرال است. از زمان وقوع واقعه ۱۱ سپتامبر، آمریکا وارد جنگ با تروریسم شده است و این جنگ ها تا به امروز ۵٫۹ میلیارد دلار هزینه برداشته است. این هزینه، به بدهی های ملی رشد بادکنکی می دهد و بار آن بر دوش نسل های آینده تحمیل خواهد شد.
کنگره بودجه دفاعی را امسال به بحث و بررسی گذاشت. دموکراتها موافق افزایش این بودجه و رساندن آن از ۷۱۶ میلیارد دلار به ۷۳۳ میلیارد دلار بودند و جمهوریخواهان موافق ۷۵۰ میلیارد دلار. بالاخره کنگره با بودجه ۷۳۸ میلیارد دلاری موافقت کرد که در نوع خود تقریبا یک رکورد است.
حتی قبل از تصویب بودجه جدید هم آمریکا به تنهایی بودجه دفاعی اش بیشتر از مجموع بودجه دفاعی هفت کشوری است که در این آمار پشت سر آمریکا قرار می گیرند.
بودجه وزارت خارجه و آژانس های تابعه اش قبلا ۵۶ میلیارد دلار بود که کاخ سفید ۴ میلیارد دلار آن را کم کرد. تعداد کارکنان خواروبار فروشی های ویژه نظامیان کشور بیشتر است از دیپلماتهای کشور.
نیویورک تایمز در این سرمقاله می افزاید : دیگر دیر شده است که بیاییم و دوباره در حوزه سیاست خارجی تعدیل ایجاد کنیم. تعدیل مجدد در این حوزه مستلزم آن است که لشکرکشی به بیش از ۱۰۰ کشور تعطیل بشود و در عوض یک رویکرد چند بعدی اتخاذ بشود و دموکراسی در کشورهای جهان تقویت بشود و دنیا ایمن تر.
به نظر صاحب نظران سیاسی، امروز این باور در میان بسیاری از ترقیخواهان و محافظه کاران رو به قوت گرفتن است که آمریکا می بایست میزان مداخله های نظامی اش در سطح جهان را کم کند. تجربه عراق و افغانستان و لیبی این نظریه را تائید می کند.
” داو زاخیم” یکی از مقامات بلندپایه ” پنتاگون” در دولت “جورج بوش”، سیاست خارجی “بطورکل معامله گر” ترامپ را نفی می کند و معتقد است: “ آمریکا با در پیش گرفتن یک ” راه میانه محافظه کارانه” می تواند همچنان در جهان فعال باشد بدون آنکه لازم باشد مداخله نظامی بکند و یا اینکه خودش را منزوی کند”.
” لورن دو جونگ” جانشین مدیر مطالعات در “مرکز امنیت آمریکای جدید” هم معتقد است:” برای استراتژی ضدترور ، آلترناتیوهایی وجود دارد. بحث راجع به این آلتر ناتیوها ؛ توهین به دستگاه نظامی نیست. این کاملا مشروع است که بنشینیم و بحث کنیم که آیا نیروی نظامی ما آنقدر مجهز به نیروی لازم هست که با تهدیدهای امروز روبرو بشود بدون آنکه متهم بشود که دارد از جهان عقب می کشد و یا اینکه شروع کند بطور مصنوعی بودجه اش کم بشود.
رئیس جمهور طرفدار افزایش بودجه نظامی است. او وارد شدن به مسابقه تسلیحات هسته ای را به وارد شدن به توافقهای هسته ای ترجیح می دهد. او فروش سلاح به کشورهای خارجی را رونق داده است و به سازمان ملل، به بانک جهانی، و به سایر نهادهای بین المللی بی اعتنایی کرده است. تمام این سازمانها نیازمند اصلاحاتند. وظیفه شان این است که کمک کنند مشاجره ها مدیریت بشود و روابط جهانی را تنظیم و قاعده مند می کنند.
نیویورک تایمز نوشت : شکی نیست که آمریکا لازم است یک بنیه دفاعی قوی داشته باشد. لازم است در زمینه امنیت ملی یک استراتژی داشته باشد که متکی بر هزینه های نامحدود و سرکش نظامی نباشد و خواستار محدود شدن اعزام نیرو به بیرون از مرزها باشد. اولین حسابرسی پنتاگون در زمینه محدود شدن بودجه نظامی پارسال انجام شد که موفق نبود.
یک چنین استراتژی امنیت ملی عمده سرمایه گذاری اش بر روی دیپلماسی، توسعه، عدالت اقتصادی، تجارت آزاد و منصفانه، عدم اشاعه سلاح های هسته ای ، و واژگونی تغییرات جوی خواهد بود.
هم اکنون بعضی از کاندیداهای دموکرات انتخابات آتی ریاست جمهوری ( ۲۰۲۰ میلادی ) بازاندیشی در این حوزه را شروع کرده اند.
سناتورها “الیزابت وارن” و “برنی سندرز” خواهان پایان دادن به جنگ های بی انتهای آمریکا شده اند. وارن پیشنهاد کرده است تعداد دیپلمات ها و کارکنان وزارت خارجه در خارج از کشور و همچنین تعداد افراد “سپاه صلح بان” کشور اضافه بشود، ضمنا” پستهای جدیدی در مناطقی که در سراسر جهان تحت حمایت آمریکا قرار دارند گشوده بشود. می توان روی این دیدگاه فکر کرد.
شهردار ” پت بوتیگیگ” از ایالت “ساوت بند” که از کهنه سربازان است خواستار لغو ماموریت های نظامی در نبردهایی شده است که هیچ توجیهی ندارند.
” جو بایدن” معاون رئیس جمهور اسبق هم گفته است:” استفاده از نیروی زور باید آخرین راه حل ما باشد، نه اولین آن. نیروی زور فقط برای دفاع از منافع حیاتی ما، فقط در مواردی که هدف مشخص است و احراز شدنی است و فقط در صورتیکه رضایت مردم آمریکا پشت سر آن است، باید به خدمت گرفته شود”.
