«ژوئن سیاه»؛ جنگ با ایران چگونه اقتصاد رژیم صهیونیستی را زمینگیر کرد؟

به گزارش پایگاه خبری خبرشهر، نبرد ۱۲ روزه جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی پیامدهای مختلفی بر صحنه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سرزمین‌های اشغالی وارد کرد که بخشی از آن به صورت آشکار در معرض دید همگان قرار داشت و بخشی هم پنهان مانده و در لابه لای اخبار و گزارش‌هایی قرار دارد که توسط نهادهای‌ مختلف صهیونیستی منتشر می‌شود.

در همین راستا براساس شاخص‌های اداره مرکزی آمار اسرائیل و بررسی‌های مداوم اقتصاددان ارشد وزارت دارایی این رژیم، مشخص شد بازار اجاره مسکن با افزایش سریع قیمت‌ روبرو است، آن هم در حالی که ماهانه تعداد عرضه آپارتمان‌ها برای اجاره کاهش می‌یابد.

نگرانی در مورد افزایش اجاره بها پس از جنگ با ایران در شرایطی مطرح می‌شود که این درگیری منجر به تخلیه تقریباً ۱۵ هزار نفر از شهرک نشینان از آپارتمان‌هایی شد که به درجات مختلف آسیب دیدند و اکنون این گروه هم به عنوان متقاضیان جدید به بازار مسکن سرزمین‌های اشغالی اضافه شده‌اند.

در حال حاضر اجاره بها حدود یک چهارم از کل شاخص قیمت مصرف‌کننده (سبد خانوار) را در اراضی اشغالی تشکیل می‌دهد و بنابراین افزایش آن، موجب بالا رفتن تورم می‌شود.

افزایش بیکاری در سایه جنگ با ایران

در ادامه این وضعیت، داده‌های گزارش دفتر مرکزی آمار اسرائیل در خصوص نرخ بیکاری ژوئن ۲۰۲۵ نشان می‌دهد در طول این جنگ، ۲۹۴ هزار نفر «به دلایل اقتصادی تمام هفته از کار محل کارشان غایب بوده‌اند»، یعنی به مرخصی بدون حقوق رفته‌اند. این در شرایطی است که وزارت دارایی این رژیم تخمین زده بود شرایط اضطراری ناشی از درگیری با ایران، فقط حدود یکصدهزار نفر را خانه‌نشین کند.

از این رو آمار بیکاری در ماه ژوئن به ۹.۲ درصد رسید. این عدد در ماه قبل از آن فقط ۳.۴ درصد بود که افزایشی نزدیک به ۲۰۰ درصد را نشان می‌دهد. تأمین خسارت مشاغلی که از جنگ به طور مستقیم آسیب دیدند، به ۱.۲۱۵ میلیارد دلار رسیده که پیش‌بینی می‌شود این عدد در ارزیابی‌های بعدی افزایش یابد.[۲]

به دلیل آشفتگی بازار کار ناشی از شرایط جنگی و ناامنی، تعداد کارگران تمام وقت در اراضی اشغالی نیز در ماه ژوئن ۲۱ درصد کاهش یافت و از ۳.۲ میلیون نفر به ۲.۵ میلیون نفر رسید. این امر منجر به کاهش میانگین ساعات کاری هر کارمند از ۳۶ ساعت در ماه مه به تنها ۳۱ ساعت در ماه ژوئن شد.

در این میان حوزه‌ای که بیشترین آسیب را دید، بخش ساخت‌وساز است که از اکتبر ۲۰۲۳ به دلیل عدم صدور مجوز برای کارگران فلسطینی، با کمبود شدید نیروی کار روبرو است و اکنون درصد موقعیت‌های شغلی بدون متقاضی در این بخش به حدود ۱۰ رسیده است. گفتنی است قبل از شروع نبرد با ایران این عدد ۶.۹ درصد بود.

جنگ ۱۲ روزه در بخش مهمانداری و خدمات غذایی هم موقعیت‌های شغلی خالی را با یک درصد افزایش به ۸.۲ درصد رساند.[۳] با توجه به اینکه بخش ساخت‌وساز در نتیجه جنگ با ایران، باز هم با کاهش کارگر روبرو شد، می‌توان پیش‌بینی کرد روند افزایش اجاره بها و کمبود عرضه مسکن در ماه‌های پیش رو ادامه خواهد یافت. لذا بی‌دلیل نیست که در شرایط کنونی حدود ۹۰ درصد ساکنین اراضی اشغالی، «هزینه‌های زندگی» را مهمترین مسئله در زندگی شخصی خود بدانند و خواهان آن باشند که کابینه نتانیاهو تمرکز ویژه‌ای برای حل آن داشته باشد.

کاهش درآمدهای صنعت گردشگری

اثر دیگر جنگ با ایران، در افول دوباره صنعت گردشگری اسرائیل دیده می‌شود. یک گزارش جدید نشان می‌دهد در نیمه اول سال ۲۰۲۵، در مقایسه با مدت مشابه در سال ۲۰۲۴، کاهش قابل توجهی در اقامت شبانه در هتل‌های توریستی سرزمین‌های اشغالی وجود داشت، کاهشی که تا حد زیادی تحت تأثیر ازسرگیری جنگ غزه و ورود به درگیری نظامی با ایران بود. براین اساس میانگین نرخ اشغال هتل‌ها در شش ماه نخست سال ۲۰۲۵، به میزان ۴۹ درصد بود که نسبت به ۶۲ درصد در مدت مشابه در سال ۲۰۲۴، کاهش قابل ملاحظه‌ای محسوب می‌شود.

نکته ویژه در این گزارش، تأثیر جنگ با ایران بر صنعت گردشگری است. پاسخ موشکی-پهپادی جمهوری اسلامی ایران باعث بسته شدن حریم هوایی، کاهش شدید تعداد گردشگران خارجی و لغو تعطیلات اسرائیلی‌ها در ماه ژوئن شد و تعداد اقامت در هتل‌ها را نسبت به ژوئن ۲۰۲۴، به نصف رساند[۴] که این مسئله روی درآمد بخش خصوصی و عمومی رژیم صهیونیستی اثر منفی گذاشت.

در چنین فضایی، شاخص وضعیت روانی ساکنین اراضی اشغالی نمی‌تواند مثبت باشد. داده‌های جدیدی که توسط انجمن ملی قربانیان تروما اسرائیل (NATAL) منتشر کرد، نشان داد با بیش از ۶۰۰۰ تماس با خطوط کمک این انجمن تنها در ۳۰ روز، ماه ژوئن سخت‌ترین ماه از نظر روحی-روانی از زمان شروع جنگ در اکتبر ۲۰۲۳ برای صهیونیست ها بود. این عدد که دو برابر میانگین ماهانه است، ژوئن را به دومین ماه سخت از اکتبر ۲۰۲۳ تبدیل می‌کند. در گزارش این انجمن آمده است دقیقاً پس از پایان جنگ و خروج بدن از وضعیت اضطراری، ذهن شروع به ارسال سیگنال‌های پریشانی می‌کند. حس نسبی امنیت، به ترس‌ها و درد سرکوب شده در افراد اجازه می‌دهد تا خود را نشان دهد و باعث ایجاد یک بحران روانی شود.[۵]

نمود بارز دیگر این وضعیت را در افزایش تمایل جوانان اسرائیلی برای مهاجرت معکوس می‌توان مشاهده کرد. گزارش انجمن «اَلوماه» که به تازگی منتشر شده، مشخص کرد ۳۷ درصد از جوانان ساکن اراضی اشغالی ارزیابی می‌کنند که در سال‌های آینده به خارج از سرزمین‌های اشغالی نقل مکان خواهند کرد، چه برای اقامت موقت (۲۶ درصد) و چه برای جابجایی دائمی (۱۲ درصد).

این گزارش نشان می‌دهد اشتغال یکی از مسائل اصلی است که جوانان را نگران می‌کند، به طوری که ۵۲ درصد از آنها، این موضوع را یکی از سه مسئله‌ای که بیشترین نگرانی را برای آنها ایجاد می‌کند، ذکر کرده‌اند. از دید جوانان اسرائیلی آنها دیگر قادر به کسب مهارت لازم برای یافتن شغل نیستند. برای مثال داده‌ها در مورد کسب مهارت‌های پیشرفته فناوری به این صورت است که تنها یک سوم از جوانان مطمئن هستند که می‌توانند چنین مهارت‌هایی را کسب کنند و ۲۳ درصد معتقدند که اصلاً در این مشاغل موفق نخواهند شد.

این موضوع که در قالب «فرار مغزها» در این گزارش بدان اشاره شده، موجب بروز نگرانی در بین تصمیم‌گیران رژیم صهیونیستی شده است. بخشی از این مسئله متأثر از ناامنی‌های مداومی است که جامعه صهیونیستی خود را درگیر آن کرده است. توقف گاه و بی گاه فعالیت فرودگاه بن‌گوریون، تعلیق برنامه شرکت‌های هوایی خارجی و غلبه سیاست‌های نظامی بر رویکردهای اقتصادی و اجتماعی در ۲۲ ماه گذشته عامل این مسئله است و بعید است که در میان‌مدت رژیم صهیونیستی بتواند از زیر بار این مشکلات خارج شود.