8 تیر ؛ روز مبارزه با سلاحهای شیمیایی و میکروبی
۸ تیر ماه سالروز بمباران شیمیائی سردشت روز مبارزه با سلاح های شیمیایی و میکروبی نام دارد.در تاریخ ۷ و ۸ تیرماه ۱۳۶۶، هواپیماهای بمب افکن عراقی با بمبهای شیمیایی به ۴ نقطه پر ازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمله کردند و شهر سردشت و اطراف آن را آماج گازهای کشده شیمیایی قراردادند.
• روز مبارزه با سلاحهای شیمیایی و میکروبی
در تاریخ ۷ و ۸ تیرماه ۱۳۶۶، هواپیماهای بمب افکن عراقی با بمبهای شیمیایی به ۴ نقطه پر ازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمله کردند و زن و کودک و خرد و کلان مردم بیگناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهای کشده و دهشتناک شیمیایی قراردادند. به همین دلیل ۸ تیرماه سالروز بمباران شیمیایی سردشت، روز مبارزه با سلاحهای شیمیایی و میکروبی نامگذاری شده است.
• تعریف سلاح شیمیایی
جنگافزارهای شیمیایی ابزارها یا موادی هستند که به وسیله آنها انسانها و یا موجودات زنده را هدف قرار میدهند. در اثر تماس مستقیم این مواد با هر قسمت از بدن جاندار، بدن وی آلوده شده و جاندار به انواع بیماریها مبتلا میشود. این مواد میتوانند به صورت جامد، مایع و یا گاز استفاده شوند. به عبارت دیگر عوامل شیمیائی به ترکیباتی اطلاق میگردد که در صورت کاربرد مؤثر علیه انسان، حیوان یا گیاه، منجر به مرگ یا ضایعات قابل توجه دائمی یا موقتی در ساختار اندامی آنها میشود.
جنگافزارهای شیمیایی از نظر نظامی به ۶ گروه سمی و کشنده، ناتوانکننده، استفاده برای کنترل اغتشاشها، دودزا، ضد گیاه و شعلهها و آتشزا تقسیم میشوند.
اولین باری که عراق از سلاح شیمیایی در جنگ استفاده کرد به ۲۷ مهرماه ۱۳۵۹ برمیگردد
• تاریخچه استفاده از سلاحهای شیمیایی و میکروبی
اولین بار در سال ۱۷۶۳ میلادی آمریکاییها سلاح شیمیایی را علیه سرخپوستان که صاحبان اصلی سرزمین آمریکا بودند، به کار گرفتند.
در جنگ جهانی اول (سال ۱۹۱۵ میلادی) سلاح شیمیایی از سوی نیروهای آلمانی به کار گرفته شد و سپس دیگر کشورها استفاده از آن را در برنامههای جنگی خود گنجاندند. آلمانی ها در ۲۲ آوریل ۱۹۱۵ در منطقه یپرس در مرز بلژیک، با بکارگیری ۱۶۸ هزار تن گاز کلر حدود ۵۰۰۰ نفر از سربازان انگلیسی و فرانسوی را کشتند. این روز به نوعی روز تولد جنگ شیمیایی نام گرفت.
باز هم آلمانی پیشتاز بودند و برای اولین بار در سال ۱۹۱۷ گاز خردل را به کار گرفتند. در طول جنگ جهانی اول مجموعا ۱۲۴۲۰۰ تن مواد شیمیایی مورد استفاده قرار گرفت که در اثر آن حداقل ۹۰٫۰۰۰ نفر کشته و نزدیک ۱٫۰۰۰٫۰۰۰ نفر هم مجروح شدند. البته منهای اثرات طولانی مدتی که این مواد شیمیایی بر بدن انسان ها و نسل های آینده گذاشته است.
پس از جنگ جهانی دوم، انگلیسیها درسال ۱۹۵۱ میلادی از ماده «فتیوتوکسین» در مالایا علیه استقلالطلبان این سرزمین استفاده کردند. آمریکا در جنگ ویتنام، کامبوج و لائوس، مواد شیمیایی و میکروبی را به کار برد.
حملات شیمیایی عراق علیه ایران منجر به مصدوم شدن بیش از یکصد هزار نفر در ایران شد
آمریکاییها نیز در جنگ ویتنام هزاران تُن عامل نارنجی را بر روی جنگلهای منطقه ریختند تا مخفیگاه ویت کنگها ر به بیابان تبدیل کنند. بخش عمده این ماده را نیز آلمانها در اختیار آمریکاییها قرار دادند. تحت تاثیر این ماده مهلک دیاکسیندار هنوز پس از ده ها سال سال، در ویتنام بچههای معلول به دنیا میایند. در سال ۱۹۷۹، ارتش شوروی (سابق)، در اشغال افغانستان از این گونه سلاحها استفاده کرد. رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی در ۸ مارس ۱۹۸۳ میلادی از یک نوع ماده سمی علیه نیروهای سواپو در نامیبیا بهره گرفت.
همچنین رژیم بعث عراق، در طول جنگ تحمیلی به طور مکرر از انواع سلاحهای شیمیایی استفاده کرد.
• استفاده عراق از سلاح شیمیایی علیه ایران
دولت عراق در زمان صدام حسین به شکل گستردهای از سلاحهای شیمیایی علیه ایران استفاده کرد. از حدود سال ۱۳۵۵، رژیم عراق با جمعآوری برخی از استادان دانشگاه و صرف بودجه لازم، به جمعآوری اطلاعات درباره سلاحهای شیمیایی ـ میکروبی و رادیواکتیو پرداخت و در هر سه زمینه موفقیتهایی را به دست آورد.
صدام حسین از سال ۱۹۸۴ به بعد به طور گسترده از تابون استفاده میکرد، اما این ماده گران بود و پیدا کردن مواد لازم برای ساخت آن هم سخت بود. او بعدها بیشتر به سراغ گاز «وی ایکس» رفت که قدرت و دوام بیشتری داشت. او در سال ۱۹۸۸ حدود ۴ تن از این گاز را در اختیار داشت، اما ماده شیمیایی که در حجم وسیعتری در دسترس او قرار داشت، «گاز سارین» بود. صدام حسین از گاز خردل نیز بسیار بهره برد، چرا که این گاز اثرات دراز مدتی نظیر کوری، انواع سرطان، ناباروری و نقص عضوهای پیش از تولد داشت.
حمله شیمیایی عراق به شهر سردشت به شهادت ۱۱۰ نفر و مجروح شدن پنج هزار تن انجامید
اولین باری که ارتش عراق از سلاح شیمیایی در جنگ استفاده کرد به ۲۷ مهرماه ۱۳۵۹ در منطقه جنوب استان خوزستان برمیگردد. در این سال عراق چهار بار از سلاح شیمیایی از نوع تاول زا (گاز خردل) استفاده کرده که ۱ مصدوم و ۲۰ شهید به دنبال داشت. اعتراض ایران به این اقدام غیرانسانی عراق سبب شد تا رادیوی رسمی عراق این اتهام را انکار نمود. ولی در طول عملیات رمضان و خیبر بمبهای شیمیائی تولید عراق به کمک توپخانه و هواپیما به شکل گستردهای مورد استفاده قرار گرفت.
در واقع عراقیها نه تنها خط دفاعی رزمندگان ایران را با سلاحهای شیمیائی میشکستند، بلکه از طیف گستردهای از این سلاحها علیه شهروندان غیرنظامی نیز استفاده میکردند. توسل عراق به سلاحهای شیمیایی به طور محدود، از زمان آزادسازی خرمشهر به کاربرد گسترده آن را پس از پیروزیهای بزرگ ایران و شکست نیروهای عراق به ترتیب در عملیاتهای والفجر ۲، والفجر۴، خیبر و بدر منجر شد.
• مناطق مورد حمله شیمیایی عراق
مناطق عملیاتی شمال غرب (والفجر ۲)، روستاهای مجاور و حاج عمران، مریوان، بانه و روستاهای مجاور، پیرانشهر، نودشه، سردشت، منطقه عملیاتی طلائیه، جزایر مجنون از جمله مناطقی بودند که تحت حمله شیمیایی قرار گرفتند.
• آثار و پیامدهای استفاده از سلاحهای شیمیایی
این سلاحها بر اساس اثرات مختلفی که بر بدن افراد میگذارد، به ۳ دسته تقسیم بندی میشوند:
– سلاحهایی که روی سیستم عصبی بدن تاثیر میگذارند.
– سلاحهایی که عوارض پوستی به دنبال دارند.
– سلاحهایی که اختلال تنفسی به همراه دارد.
حملات شیمیایی عراق علیه ایران منجر به مصدوم شدن بیش از یکصد هزار نفر در ایران گردید که بسیاری از آنان هنوز به عوارض و بیماریهای ناشی از مصدومیت شیمیایی مبتلا هستند و نیازمند مراقبتهای پزشکیاند. بعد از گذشت ده ها سال از جنگ هر روز خبری از شهادت یکی از ۳۵۰۰۰ جانبازان شیمیایی در گوشه و کنار کشور عزیزمان به گوش می رسد.
رژیم بعث عراق، در طول جنگ تحمیلی به طور مکرر از انواع سلاحهای شیمیایی علیه ایران استفاده کرد
حمله شیمیایی هواپیماهای متجاوز رژیم بعث عراق به شهر سردشت در غرب ایران، به شهادت ۱۱۰ نفر و مجروح شدن پنج هزار تن انجامید. با کمال تاسف، هنوز هم تعدادی از مردم مقاوم شهرستان سردشت با آثار و پیآمدهای این بمباران دست به گریبان هستند و در رنج و درد به سر میبرند. به رغم ارتکاب این جنایت هولناک، مجامع جهانی هیچ اقدامی در جلوگیری از ادامه تجاوز به عمل نیاوردند، حتی آن رژیم را هم ملامت نکردند و چون گذشته بیاعتنا از کنار این حادثه گذشتند.
• تلاشهای بینالمللی به منظور ممانعت از استفاده از سلاحهای شیمیایی
اولین تلاشها برای اعمال ممنوعیت استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی و بیولوژیک در اعلامیههای ۱۸۶۸ سنپترزبورگ، ۱۸۷۴ بروکسل و ۱۸۹۸ لاهه نمایان شد، اما هیچ کدام از آنها به تنظیم یک معاهده بینالمللی نینجامید. در نتیجه کوششهای فراوان، سرانجام در سال ۱۹۰۷، یک معاهده بینالمللی که از نظر حقوقی تعهدآور بود، تنظیم شد. اما با شروع جنگ جهانی اول، کنوانسیون ۱۹۰۷ لاهه نتوانست از وقوع جنگ شیمیایی ممانعت کند.
در ۱۶ دسامبر ۱۹۱۷، مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه منع، توسعه، تولید و انباشت جنگ افزارهای میکروبی و سمی و نابودسازی آنها را تصویب کرد. در فاصله دو جنگ جهانی به واسطه اثرات وحشتناک سلاحهای شیمیایی، پروتکل ۱۹۲۵ ژنو منعقد گردید. این پروتکل، به ممنوعیت استفاده از گازهای سمی و خفهکننده در جنگها و روشهای جنگ بیولوژیک اختصاص دارد. در پایان کنفرانس «نظارت بر تجارت بینالملل تسلیحات و مهمات» تدوین و امضا گردید. پروتکل ژنو مهمترین توافقنامه بینالمللی در مورد سلاحهای میکروبی و شیمیایی است.
در سال ۱۹۴۸و در چارچوب فعالیتهای سازمان ملل درباره خلع جنگ افزار، کمیته جنگافزارهای متعارف، جنگ افزارهایی شیمیایی را به نام جنگافزارهای نابودی گروهی، در کنار جنگافزارهای هستهای قرار داد. نخستین قطعنامه گردهمایی همگانی سازمان ملل درباره جنگافزارهای شیمیایی در سال ۱۹۶۶به تصویب رسید و در سال ۱۹۶۸مجمع همگانی، دبیرکل را مأمور کرد تا گزارشی درباره آثار زیانبار جنگافزارهای شیمیایی ارائه نماید.
در پی تلاشهایی که برای جلوگیری از ساخت، تولید، انبار کردن و کاربرد جنگافزارهای شیمیایی و میکروبی صورت گرفت، پیمانی در سال ۱۹۷۲ به امضا رسید که بر پایه آن، دولتهای امضا کننده پایبند شدند که تحت هیچ شرایطی جنگ افزارهای بیولوژیک را فرآوری و انبار نکنند و از گسترش آن خودداری ورزند.
همچنین در ۱۱ نوامبر ۱۹۸۷، سازمان ملل قطعنامهای در مورد جنگ افزارهای شیمیایی به تصویب رساند. در سال ۱۹۹۲نیز کنفرانس خلع جنگ افزار در ژنو پیش نویس و طرح کنوانسیون بازداری جنگ افزارهای شیمیایی را تهیه و به سازمان ملل تقدیم کرد که گردهمایی همگانی سازمان ملل آن را در ۲۴ماده و ۳ پیوست در دسامبر سال ۱۹۹۲با اجماع به تصویب رساند. این کنوانسیون از ۲۹ آوریل ۱۹۹۷ لازمالاجرا گردید.
انواع سلاح های شیمیایی
وی ایکسVX
سمی ترین سلاح شیمیایی است و به شکل مایع چسبناک و بی رنگی است که به آرامی به گاز بی رنگ و بو تبدیل می شود. وی ایکس با تحریک اعصاب موجب تشنج و فلج رگ های خونی و ریه ها می شود.
مقدار ۱۰ میلی گرم از این ماده بر روی پوست برای مرگ کافی است و قربانیان درنهایت بر اثر خفگی می میرند.عراق توانایی ساخت بیش از ۲۰۰ تن وی ایکس را داشته و هرگز نیز آمار واقعی آن میزانی که عراق ادعا می کند نابوده کرده، به دست نیامده است.
سارین
همانند وی ایکس مایع بوده و به سرعت تبخیر می شود. سارین همچونVX موجب ناتوانی، فلج و در پایان خفگی می گردد. فرقه [ژاپنی] «آنوم» در متروی توکیو به سال ۱۹۹۵ با پخش سارین ۱۲ تن [از شهروندان این کشور] را به کام مرگ فرستاد. عراق در ابتدا به بازرسان تسلیحاتی اعلام کرده بود که ۱۱۲ تن از این ماده سمی را تولید کرده اما بعدها ادعا کرد این میزان ۷۹۰ تن بوده است. این کشور همچنین نوعی بمبهای ترکیبی تولید می کرد که حامل ۲ محفظه جداگانه مواد شیمیایی بوده و پس از انفجار در ترکیب با یکدیگر سارین ایجاد می کرده است. عراق به ساخت هزاران راکت،گلوله های توپ و بمبهای محتوی سارین و استفاده از آنها علیه ایرانی ها در جنگ با این کشور طی دهه ۱۹۸۰ میلادی اعتراف کرده و [همچنین] عقیده بر این است که [این تسلیحات] علیه شهروندان عراقی کرد نیز به کار گرفته شده است.
گاز خردل
گاز خردل در حالت معمولی مایعی بی رنگ است. عنصر خردل به گاز تبدیل می شود و ممکن است بی بو بوده یا با بوی تند خردل یا سیر استشمام شود. خردل به هنگام تماس [با بدن فرد] بافت ها را از بین می برد، زخم هایی شبیه تاول ایجاد می کند و منجر به آسیب ریه ها و چشم ها می شود. خردل اغلب مرگ آور نیست اما می تواند سبب کوری، مشکلات تنفسی و دیگر آسیبها [ی جسمانی] شود که برای سال ها دردآور خواهند بود.
این گاز برای اولین بار در جنگ جهانی اول مورد استفاده قرار گرفت. بغداد دو دسته آمار از میزان تولید این گاز اعلام کرده است: [اولین بار میزان تولید خود را] ۳ هزار و ۸۰ تن [اما دربار دوم] ۲ هزار و ۸۵۰ تن اعلام کرد. عراق به استفاده گسترده از گاز خردل علیه [نیروهای] ایرانی در طول جنگ با ایران در دهه ۱۹۸۰ اعتراف کرده است. بغداد به سازمان ملل اعلام داشته که بالغ بر ۵۵۰ گلوله توپ حاوی گاز خردل را پس از جنگ ۱۹۹۱ خلیج فارس نابود کرده است.
سیاه زخمANRHRAX
۳ دسته سیاه زخم بیماری زا وجود دارد: پوستی، گوارشی و ریوی یا تنفسی. مرگ آورترین نوع آن – و تنها نوعی که به عنوان سلاح شناخته شده – سیاه زخم تنفسی است که با علایم شبیه آنفولانزا شروع می شود اما در نهایت ریه ها را پر از مایع می کند و منجر به مرگ می شود.
تنها میزان کمی از پودر سیاه زخم در برخی افراد مستعد آلوده شده برای ایجاد عفونت مرگبار کافی است.عراق اعتراف کرده بود که ۲ هزار و ۲۰۰ گالن از میکروب سیاه زخم – که چنانچه افراد به صورت مؤثر به آن آلوده شوند برای کشتن میلیون ها نفر کافی خواهد بود – تولید کرده است.
بازرسان تسلیحاتی می گویند عراق همچنین از دهه ۱۹۹۰ میلادی در تلاش برای تولید نوع مرگبارتر سیاه زخم خشک (پودری) بوده است. این نوع پودر از هواپیما امکان پخش دارد.
بوتولینوم توکسین
نوعی سم پست که از باکتری «کلاستریدیوم بوتولیندم» به دست می آید و یکی از مرگبارترین سموم شناخته شده، به شمار می رود . میزان بسیار کمی از آن، در حدی که غذا با این باکتری تماس پیدا کند، می تواند موجب گرفتگی عضلات معده، تاری دید و ضعف عضلانی گردد و تا فلج و مرگ نیز پیش رود. بوتولینوم چنانچه به شکل تولید شده باشد – به ویژه هنگامی که استنشاق صورت گیرد – با فلج و مرگ سریع همراه خواهد بود.
میزان ۷۰ بیلونیوم گرم از این سم برای کشتن کافی است. بغداد اعتراف کرده بود که بالغ بر ۵ هزار و ۳۰۰ گالن از سم بوتولینوم توکسین را تهیه نموده که بیشترین این میزان در کلاهک موشک ها و دیگر تسلیحات قرار داده شده بود.
افلاتوکسین
نوعی سم تولید شده از قارچی به نام «Aspergillius flavus» و از دسته قارچ هایی است که در غلات پرورش پیدا می کنند. افلاتوکسین به طور بالقوه عامل سرطان زایی است که موجب سرطان کبد می شود. این سم در مقادیر بالا می تواند سبب درد شکمی، تورم ریه ها و مغز، تشنج، کما و در نهایت مرگ شود.رژیم بعث عراق اعتراف کرده بود که بیش از ۵۲۰ گالن افلاتوکسین تولید نموده و در کلاهک موشک ها و بمبها جاسازی کرده است.
آثار واقسام سلاح های شیمیایی
از این سلاحها برای کشتن افراد و وارد کردن صدمات بسیار جدی و یا ایجاد انواع معلولیت ها در انسان استفاده می شود. این سلاحها بر اساس اثرات مختلفی که بر بدن افراد می گذارد، به ۳ دسته تقسیم بندی می شوند. دسته اول سلاحهایی هستند که روی سیستم عصبی بدن تأثیر می گذارند.
در این دستهGA،GB،GD،GF وVX (متیل فسفو بوتیوئیک اسید، گاز سارین) قرار دارند. دسته دوم، اثرات خود را روی پوست به جا می گذارند و شاملHD (گاز خردل گوگرد)،HN (خردل نیتروژن)،L وCX هستند. دسته سوم نیز باعث اختلال سیستم تنفسی بدن می شوند. در این گروه گازهای بی رنگCG وDP، کلرین (CL) و فسفوکلرین (Ps) وجود دارند. از سلاحهای شیمیایی که روی اعصاب اثر می گذارند، قبل و در طول جنگ دوم جهانی استفاده های بی شماری شده است.
دسته ی اول: این مواد از نظر شیمیایی وابسته به حشره کش های آلی فسفره هستند. این دسته از سلاحهای شیمیایی مانع از عمل آنزیم استیل کولین استراز می شوند. وقتی مواد شیمیایی این دسته وارد بدن شوند، غلظت استیل کولین را در بدن به بیش از حد لازم می رساند. ریه ها و چشمها به سرعت این مواد را جذب کرده در کمتر از یک دقیقه بر سیستم عصبی بدن تأثیرات قابل توجهی می گذارند. علایم آن به صورت آبریزش بینی، ترشح زیاد بزاق، تنگی قفسه سینه، کوتاهی تنفس، تنگی مردمک چشم، انقباض عضلانی و یا حالت تهوع و انقباض شکم ظهور می کند.
دسته دوم :سلاحهای شیمیایی که بر روی پوست تاول و سوختگی ایجاد می کنند، ماندگاری فراوانی در محیط دارند. این مواد روی چشمها، پوشش مخاطی، ریه ها، پوست و اجزای خون اثر گذاشته و اگر از طریق تنفس وارد ریه ها شوند، بر شدت تنفس اثرات منفی می گذارند و اگر توسط غذا بلعیده شوند، سبب اسهال و استفراغ می شوند. خردل ها که جزو این دسته هستند به خاطر خواص فیزیکی خود مقاومت و ماندگاری بسیار زیادی در سرما و دماهای معتدل دارند. اگر دو دقیقه از تماس یک قطره خردل با پوست بگذرد، صدمات جبران ناپذیری به این عضو وارد می شود.CX نیز که جزو این گروه است، پودری کریستالی شکل است که در دماهای ۳۹ تا ۴۰ درجه سانتی گراد ذوب شده و در دمای ۱۲۹ درجه سانتی گراد به جوش می آید. این ماده را با افزودن موادی خاص در دمای اتاق به حالت مایع در می آورند.CX دارای بوی بسیار نامطبوعی است.
در غلظت های کم آن سوزش شدید چشم بروز می کند، اما در غلظتهای بالا به پوست حمله کرده و چند میلی گرم آن سبب دردهای زیاد و سوزشهای فراوان شده و زخمهای بدی بر جای می گذارد. برای پیشگیری از اثر این مواد سربازان باید به لباسها و ماسکهای حفاظتی مجهز باشند.
دسته سوم :از سلاحهای شیمیایی آنهایی هستند که بر دستگاه تنفسی اثر می گذارند. این مواد به شدت به بافت ریه آسیب می رسانند. فسفوژن که خطرناک ترین عضو این گروه است، برای اولین بار در سال ۱۹۱۵ استفاده شد. این ماده گازی بی رنگ است که در دمای ۲/۸ درجه سانتی گراد جوش می آید، بنابراین بسیار فرار و ناماندگار است، ولی چون غلظت بخار آن ۴/۳ برابر هوا است، به مدت طولانی در گودال ها و دیگر مناطق پست زمین باقی خواهد ماند. غلظت زیاد آن پس از چند ساعت سبب مرگ می شود، اما در غلظت های کم سبب سرفه، اختناق، احساس تنگی قفسه سینه، حالت تهوع و سردرد و غیره می شود.
(انواع اول و سوم این سلاح یعنی گازهای سارین وخردل همان هایی هستند که حکومت عراق در جریان جنگ تحمیلی از آنها در برابر رزمندگان ما و حتی مناطق کردنشین خود استفاده کرد.)
در این میان، محققان طرفدار صلح نیز بیکار ننشسته اند و همواره برای یافتن راه حل مبارزه با این سلاحها، مطالعه و تحقیق می کنند. مثلاً آنها فهمیده اند اگر موشها مقدار کمی از آنزیمی با نامNTE داشته باشند، نسبت به فسفرهای آلی حساسترند.
این موشها کم تحرک تر هستند و شانس مردنشان نسبت به جانورانی که مقدار این آنزیم در بدنشان در حد طبیعی است، ۲ برابر بیشتر است، پس وجود این آنزیم در بدن موشها از اثر فسفرهای آلی جلوگیری می کند. به همین ترتیب، انسانها نیز ژن این آنزیم را دارند، پس می توان امیدوار بود که از داورهایی که سطحNTE را افزایش بدهند، برای مبارزه با این مواد شیمیایی استفاده کرد، البته این داروها را باید پیش از حمله گازهای شیمیایی به کار برد. به عبارت دیگر، «هیچ درمانی برای ضایعات مواد شیمیایی وجود ندارد، مگر پیشگیری از تماس انسان ها با این مواد» اما باید پرسید آینده این سلاحها چیست و ماهیت سلاحهای جدید چه خواهد بود؟
آیا ممکن است آینده ای رویایی در پیش رو داشته باشیم که در آن کاربرد هرگونه سلاح شیمیایی از نظر وجدان تمامی افراد کاری غیرقانونی باشد؟ آیا ممکن است آیندگان روزهای سیاه گذشته را به دست فراموشی بسپارند؟
منابع :
بیتوته
hamshahrionline.ir
mwfpress.com
hawzah.net
منبع خبر «عیسی وحدت جوان» است و پایگاه خبری تحلیلی خبرشهر در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد. چنانچه محتوا را شایسته تذکر میدانید، خواهشمند است کد ( 124870 ) را همراه با ذکر موضوع به شماره 09351515083 پیامک بفرمایید.با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه پایگاه خبری تحلیلی خبرشهر مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
برچسب های :